میگفت: “فکرمیکنی چرا این دومتر سیاهی رو با این همه سختیاش میپوشم؟!”
حرفاش، مثل یه جعبه موزیکال ظریف وخوش آهنگی بود که روی قلب دخترک گریزپای، خوش نشسته بود.
دخترک گفت: “نمیدونم ولی اینو میدونم که هیچ اجبار دینی نداری ورعایت همون حد شرعی کافیه واست.پس چرا؟!
میگفت: “به جایی رسیدم که از رنگ به رنگ شدن خسته شدم، اینکه مدام درگیر ست کردن باشم!
از دنیا خسته شدم.
فهمیدم چادر یعنی نمیخوای حتی ثانیه ای برده ی مدهای پرزرق و وقت تلف کن باشی. که نظام سرمایه داری برااینکه هرچی بیشتر سود وفروش کنه نیاز داره که منو تنوع طلب کنه.
من طعم قندپهلوی این حقیقتو چشیدم که چادر یعنی به احدی اجازه نمیدم از من باج خواهی کنه! فهمیدم که بالاخره ناچارم به اسیری برای سعادت. در این دنیایی که هرکس غریو دروغ آزادی سر میده و نمیفهمه که ناچار، باید اسیر باشه تا آزاد بشه، دیدم اگه اسیر خدا نباشم حتمایا اسیر “خودمم” یا اسیر “شیطان” یا اسیر “انسانها”…
تصمیم گرفتم یه کاخ_سیاه دربرابر همه کاخهای سلطنتی سفید ورنگی دنیا بسازم،
کاخی که نه به هیچ مسلمان نمای صلوات نُشخوار کُنی که در پی زندانی کردن من در پستوی پَست تفکرشه اجازه ی ورود میده، و نه نَرهای مردنمایی که فکر میکنن باهزار مُدِ به اسم “اسلامی”، میتونن من رو به دام بندازن و یا اونایی که از من، فقط جسم من رو میبینن!
این کاخ، یعنی سختی راه سادگی و یک رنگ بودن رو، به شیرینی زودگذر مدپرستی سرمایه داری ترجیح میدم!
این کاخ سیاه سخت و پر ابهت یعنی، روح من سراسر جستجوئه برای فهم ژرفای کائنات. وجود من چنان مقدسه که هزار مرد نجیب زاده روزگار، اول باید عظمتش رو باور کنن تا به مقام نزدیکی به خدا برسن!!
ورود به این کاخ، فقط با اجازه ی خودم،
به کسانی داده میشه که کارت دعوتی از حضرت مادر، دلیل خلقت هفت آسمان و زمین،
دلیل تنفس درختان و زنده بودن حیوانات،
دلیل بارش باران و برف و تابش خورشید عالم تاب، یعنی فاطمه دختر محمد ص، داشته باشن!
برای تماشای این کاخ، باید از دریاهای اژدهادار بگذری، و از چاله های آتشین و مذاب عبور کنی،
و قلبت، تسلیم خدا باشه…
من، اندیشه ی سرخم رو، به نقشه های شوم مارهای هفت خط و رنگ این هزاره نمیفروشم!
وقتی یه دخترم، با تفنگ علم واندیشه و سیاست و پاکدامنیم،
وقتی یه همسرم، با فعال بودن وعشق وفادارانه خودم،
و وقتی مادرم، با ” #فرزندم ” به سمتشون شلیک میکنم!
من یه سرباز عاشقم، و یه سرباز تاابد پُستش رو ترک نمیکنه، واز کسی جز از مافوقش دستور نمیگیره

فاطمه رحمتی
انزلی ۱۳۹۷