محمد پورپیرکارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با خبرنگار لیجار در رشت با بیان اینکه برخی ها در حوزه تفکر سیاسی و اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران به ۲ تفکر انقلابی و غیر انقلابی اشاره دارند ، اظهار داشت:این دسته بندی از سوی مقام معظم رهبری نیز مطرح شده که دسته بندی درستی می باشد، اما با دقت بیشتر به جریانات حاکم در حوزه تفکر سیاسی و اجتماعی ایران به دسته جدیدی نیز بر می خوریم که می توان آنها را تحت عنوان شبه انقلابی نام برد، آنها نه انقلابی هستند و نه غیر انقلابی و تلاش می کنند مرز میان این دو حرکت کنند در واقع برخی از شاخصه های انقلابیون را دارند ولی در وجهی از جهات همچون غیرانقلابیون عمل می کنند.

وی افزود:برای شناخت آنها ذره بین دقیقی لازم است که بتوان ماهیت این دسته جدید را شناخت ، شاید بتوان گفت تشخیص این دسته و تمایز آنها نیازمند سلاح بصیرت است و مطمعنا خطر این شبه انقلابیون از غیر انقلابیون بیشتربوده و آنها ظرفیت آن را دارند که حتی بر تصمیم گیری های انقلابیون در عرصه های مختلف تاثیر منفی داشته باشد.

این کارشناس مسائل سیاسی خاطرنشان کرد:در ابتدا ما تفکر انقلابی رو مشخص می کنیم و باید بگوییم که تفکر انقلابی یعنی تلاش برای رساندن انسان به مطلوبیت انسانی خود، برای رسیدن به آن مطلوبیت نیاز به ابزارهای اجتماعی هست از جمله این ابزارها می توان به حکومت و قدرت اشاره کرد .

وی ادامه داد:با این نگاه می توان گفت در تفکر انقلابی کسب فی نفسه قدرت مالک وهدف نیست بلکه ابزاری است برای رساندن انسان به سر منزل انسانی خود ، در تفکر انقلابی نگاه به حکومت وقدرت یک دیدگاه کامل اخلاقی است و در این نگاه اخلاقی اولویت آن در اجرای حکومت عدالت است وعدالت محوری یک پایه و اساس می باشد لذا بر این اساس سیاست از نگاه این تفکر یک نگاه کامل اخلاقی است و به همین دلیل است که شهید مدرس جمله معروفی دارد که می گوید؛سیاست ما عین دیانت ماست و دیانت ما عین سیاست ماست.

پور پیر با تاکید بر اینکه اجرای عدالت توسط ابزار حکومت در راستای رسیدن به کمال مطلوب انسانی از شاخصه های اصلی تفکر انقلابی است ، تصریح کرد:در تفکر مقابل این دیدگاه می توان به تفکر غیرانقلابی اشاره کرد ، تفکر غیر انقلابی تلاش می کند که قدرت و حکومت را کسب نماید تا بتواند در جامعه نظم ایجاد کند و صرف تامین حقوق و آزادی های فردی برای انسان مادی مالک حاکمیت می باشد و اگر هم از اخلاق سخنی به میان می آید اخلاق مبتنی بر دیدگاه مادی و فردی مورد نظر است. ممکن است که فرد دیندار باشد اما نباید دراعمال قدرت، دین و اخلاق دینی را دخیل کند. اداره اجتماع دارای اخلاق مبتنی بر اصول مادی خودش است.

وی یادآورشد:به طور کلی می توان گفت از نگاه این تفکر وظیفه حکومت اعمال قدرت و ایجاد نظم در جامعه برای رسیدن انسان ها به یک رفاه انسانی در زندگی اجتماعی بر اساس توانمندی های فردی افراد است.

پورپیر با بیان اینکه شعار اصلی غیرانقلابیون جدایی نهاد دین ازنهاد سیاست بوده است ، خاطرنشان کرد:آنها معتقد هستند که سیاست ،اعمال قدرت توسط انسان ها برای ایجاد نظم در اجتماع انسانی است که ممکن است با حیله و مکر همراه باشد. اما دین، انسان را از این خصوصیات نهی می کند.لذا کسب فی نفسه قدرت را بعنوان یک هدف قرار می دهند و توجهی به زندگی معنوی انسان ها ندارند و در اصطالح بیان می کنند که ما نمی خواهیم انسان ها را به زور به بهشت ببریم.

این کارشناس مسائل سیاسی در خصوص وجه توجه تمایز میان تفکر انقلابی و غیر انقلابی اذعان داشت: وجه توجه تمایز میان تفکر انقلابی و غیر انقلابی در نوع نگاه آنها به مقوله قدرت است ، یکی قدرت را غایت انسانی و دیگری قدرت را وسیله رسیدن به غایت انسانی می داند.

وی با اشاره به اینکه به جز این دو دسته وجه سومی از تفکر اجتماعی نیز در ایران اسلامی وجود دارد و به آنها شبه انقلابی می گویند، اظهار داشت:این دسته از افراد با بهره گیری از شعارهای انقلابی و اندیشه های آرمانگرایانه و عدالت خواهی تلاش می کنند با تدلیس در جامعه و فریب و نیرنگ خود را انقلابی جلوه دهند تا از این درگاه به قدرت برسند اینها درواقع همانند غیر انقلابی ها هدف نهایی خود را در کسب قدرت می دانند اما چون وجه غالب جامعه آرمانگرایانه نگاه می کنند خود را در ظاهر به سوی انقلابیون سوق می دهند و ممکن است برخی از اهداف انقلابیون را محقق کنند اما هدفشان از تحقق آن صرفا ماندن در قدرت و یا وصول قدرت است لذا در باطن خود هیچ انگیزه ای برای هدایت جامعه به سوی کمال انسانی ندارند این نوع تفکر در اکثر مواقع در قدرت هستند زیرا هرگاه خواستگاه انقلابی در جامعه زیاد شود آنها شعار های انقلابی سر می دهند و با تدلیس به قدرت می رسند و وقتی به قدرت رسیدند چون در محقق نمودن تفکرات انقلابی عاجز هستند مغضوب جریان انقلابی می شوند و آنگاه با شعارهای غیر انقلابی تلاش می کنند اساس این تفکر را ناکارآمد جلوه دهند و با همراهی غیر انقلابیون مجددا در قدرت باقی بمانند.

پورپیر خاطرنشان کرد:آنچه که در تحولات سیاسی اجتماعی ایران پس از جنگ مشاهده می کنیم همواره وجود جریان های شبه انقلابی در مسند قدرت بوده است، بنابراین جریان انقلابی باید بتواند با فعالیت های اجتماعی گسترده در سطح جامعه وهمراه نمودن مردم با خود بتواند قدرت را کسب کرده و انسان را در جهت کمال انسانی خود هدایت نماید.